Amelia Krug

Przez ponad 25 lat Antoni i ja byliśmy pełnym miłości i szacunku małżeństwem.

Ostatnio moje życie było pełne emocji, głównie z powodu ciągłych telefonów od moich córek w ciągu ostatniego miesiąca.

Od dawna nie odwiedzałem ojca w wiosce. Mieszka daleko, a w wiosce nie ma już praktycznie nikogo.

Mój mąż i ja wychowaliśmy czworo dzieci: dwóch synów i dwie córki.

Myślę, że wiele matek mnie teraz zrozumie: co można zrobić, gdy widzi się, że własny syn znalazł sobie niezbyt dobrą żonę?

Osiągnąwszy prawie wszystko, o czym marzyłam w wieku 34 lat, zdałam sobie sprawę, że jestem gotowa na życie rodzinne.

Mam trzydzieści dwa lata i jestem zupełnie sama. Nie mam rodziny...

Pewna kobieta miała męża. Miłego, spokojnego mężczyznę. Mężczyzna miał rodzinę: mamę, tatę, braci z żonami. Dużą rodzinę.

Po 10 latach pracy we Włoszech Maria zbudowała dom — najlepszy w wiosce...

W tym roku kończę 50 lat. Moja druga żona ma 26 lat, była młoda i głupia, pewnie dlatego wszędzie szukała miłości.

Spotykali się długo, a potem postanowili się pobrać, bo dziewczyna zaszła w ciążę.

Kiedy wróciłam z Włoch po 5 latach, byłam wniebowzięta, nie mogąc się doczekać ślubu mojego syna.

Kiedy miałam 10 lat, straciłam rodziców w strasznym wypadku samochodowym. Nie miałam krewnych, więc zostałam wysłana do sierocińca.

Młody mężczyzna żebrał na ławce w parku. Było tu wielu ludzi, więc miał przynajmniej trochę pieniędzy.

Mam już 68 lat. Mój mąż właśnie skończył 70. Mamy syna i córkę.

Wyszłam za mąż w mojej rodzinnej wiosce za mojego kolegę z klasy Radka.