Mówiła, że będzie ją odbierać po szkole, karmić, odrabiać z nią lekcje, a teraz nagle powiedziała, że nie może tego robić, bo jej stan zdrowia nie jest dobry. Szkoła znajduje się po drugiej stronie miasta od nas, a także od moich rodziców. Teraz ktoś będzie musiał jechać na drugi koniec miasta, żeby odebrać dziecko.
W tym roku moja córka idzie do pierwszej klasy. To ważne wydarzenie, więc starannie wybraliśmy szkołę.
Chcieliśmy, aby była bliżej domu, by mogła sama chodzić na zajęcia. Byliśmy bardzo szczęśliwi, gdy dowiedzieliśmy się, że są miejsca w szkole znajdującej się na sąsiednim podwórku, trzy minuty spacerem od naszego domu. Chcieliśmy nawet porozmawiać z dyrektorem, ale teściowa nam przerwała.
Powiedziała, że dziecko będzie samo przez cały dzień, że jej wnuczka jest za mała, żeby sama chodzić do i ze szkoły. Nalegała, abyśmy wysłali dziecko do szkoły na jej podwórku. Obiecała nam, że będziemy tylko przyprowadzać naszą córkę do szkoły, a ona odbierze ją po szkole, nakarmi obiadem, odrobi z nią lekcje, a wieczorem ją odwieziemy.
Ta opcja miała swoje plusy i minusy. Wadą było jeżdżenie na drugą stronę miasta, co oznaczało wcześniejsze wstawanie i konieczność odbierania jej ponownie. Ale było też wystarczająco dużo plusów — nie musiałam się martwić, córka była pod opieką babci, nakarmiona i zadbana.
Jest oczywiście całkowicie niezależną dziewczynką, ale dziecko to dziecko, nic nie można zrobić.
Po długich namysłach zdecydowaliśmy się wysłać córkę do szkoły niedaleko teściowej. Tam przynajmniej skończyłaby podstawówkę, a potem zobaczymy. Może nawet przeniosą ją bliżej domu. Ale tydzień przed rozpoczęciem szkoły teściowa zaskoczyła nas wiadomością, że nie będzie mogła codziennie odbierać wnuczki.
Nagle okazało się, że źle się czuje, choć nie było tego widać. Co warte odnotowania, jej mąż był zaniepokojony, chciał ją wysłać na płatne badania do kliniki, bo to nie były żarty, w końcu była coraz starsza, ale teściowa odmówiła. Nigdy nie odmawiała, ale potem poddała się i powiedziała: "Po co wydawać pieniądze, co mi powiedzą?"
Normalnie to jest bardzo wrażliwa na punkcie swojego zdrowia. Kiedy latem źle się poczuła, a lekarz w zwykłej przychodni powiedział, że to wiek, upał i wysokie ciśnienie krwi, moja teściowa nie uwierzyła i poszła do wszystkich lekarzy, jakich mogła znaleźć.
Tym razem jednak odmówiła poddania się badaniu. Myślę, że kłamie, po prostu pomyślała, ile zamieszania robi dziecko i postanowiła się wymiksować z obietnicy.
Przekonywała nas cały rok, żebyśmy wybrali szkołę blisko niej, a teraz wystawia nas do wiatru. Nie mamy pojęcia, jak to wszystko odkręcić.
Będziemy musieli przywieźć tam naszą córkę i zabrać ją z powrotem, ponieważ szkoła jest naprawdę daleko od domu i przerażające jest puszczanie jej samej. Przynajmniej na początku potrzebuje eskorty.
Okazuje się, że ja z mężem albo moi rodzice będziemy musieli jechać przez całe miasto, choć można było tego łatwo uniknąć. Przeniesienie dziecka nie wchodzi już w grę, wszędzie jest pełno, przynajmniej pierwszą klasę trzeba będzie przetrwać.
Teściowa przysporzyła nam sporo problemów, a do tego jeszcze się na nas obraziła — No przepraszam, że jestem starą schorowaną kobietą i nie mogę niańczyć waszego dziecka. - Nikt cię o to nie prosił, ale sama się narzuciłaś, wyskoczyłaś, a teraz się obrażasz.
Nie mogę przestać się na nią złościć. Mam dość problemów z tą klasą pierwszą, a ona mnie tak zawiodła...
Nie przegap: Relacja Anny Jantar z członkiem Trubadurów ujawniona po latach. "Ona spadła mi z nieba"
Zerknij: Mąż Oli Kwaśniewskiej ogłosił wspaniałe wieści. To był najlepszy prezent
