Przez pierwsze dziesięć lat naszego małżeństwa wszystko było w porządku. Mieliśmy dwóch synów i myślałam, że spotkałam mężczyznę, z którym spędzę resztę życia. Po drugim porodzie po raz pierwszy zaczęłam myśleć o tym, że się starzeję.
- Myślę, że nadszedł czas, abym umówiła się na wizytę u kosmetyczki — powiedziałam kiedyś mojemu mężowi — Nadszedł czas, aby zacząć dbać o swój wygląd.
- Malwina, nie bądź śmieszna! - odpowiedział mi — Nie masz jeszcze nawet trzydziestu lat. I wyglądasz niesamowicie. Naprawdę mi się podobasz.
Przez jakiś czas mnie to uspokajało, ale im byłam starsza, tym bardziej zauważałam, jak zmienia się moje ciało. Dodatkowe kilogramy, zmarszczki na twarzy, sucha skóra, rozstępy. Nie byłam już z tego zadowolona.
Oczywiście moje ciało bardzo się zmieniło po urodzeniu dzieci. Postanowiłam, że muszę coś z tym zrobić. Chciałam poddać się botoksowi, liftingowi lub czemuś innemu.
Kiedy podzieliłam się moimi pomysłami z Tymkiem, on ciągle się sprzeciwiał. Powiedział, że nie rozumie, dlaczego chciałabym coś zrobić ze swoim wyglądem. Mój mąż twierdził, że podoba mu się moje indywidualne piękno i nie chce, żebym wyglądała jak z taśmy produkcyjnej.
Posłuchałam męża i starałam się kochać siebie taką, jaka byłam. Od czasu do czasu moi przyjaciele i ja słyszeliśmy, że mogę iść do kosmetyczki lub zapisać się na siłownię.
Z dumą odpowiadałam, że mojemu mężowi podoba się wszystko. I że ja lubię w sobie wszystko, a cała ta kosmetologia i chirurgia plastyczna jest dla niepewnych siebie kobiet.
Byłam jednak zażenowana faktem, że widziałam mojego męża patrzącego na młodsze i zadbane kobiety. Kobiety, które na przykład miały coś zrobione. Ale kiedy przyłapałam go na tym, powiedział, że patrzy na takie kobiety wyłącznie z ciekawości. I że po prostu śmieszy go to, co sobie robią.
Byłam spokojna i myślałam, że nie grozi mi zdrada ze strony męża, a potem nagle ogłosił, że zostawia mnie dla innej kobiety. Nie mogłam w to uwierzyć. Postanowiliśmy, że dzieci zostaną ze mną, ale Tymek będzie im pomagał i widywał się z nimi, kiedy tylko zechce. Złożyliśmy pozew o rozwód.
Później dowiedziałam się od wspólnych znajomych, do kogo poszedł mój mąż. Byłam w szoku. Okazało się, że to była młoda dziewczyna, piętnaście lat młodsza ode mnie. I była całkowicie "przerobiona".
Wiem, o czym mówię, bo widziałam zdjęcia. Miała umalowane usta, kości policzkowe, nos, ogromne rzęsy i paznokcie.
Czułam się jak kompletna idiotka. Przez te wszystkie lata twierdził, że jest zadowolony ze wszystkiego we mnie. Opowiadał mi bajki o naturalnym pięknie. Przekonywał mnie, żebym o siebie nie dbała. Śmiał się z dziewczyn, które dbają o swój wygląd. I wybrał najbardziej sztuczną dziewczynę, jaką mógł sobie wyobrazić.
Najgorsze jest to, że później zaczęłam rozmawiać z przyjaciółmi mojego męża. Jeden z nich powiedział mi, że Tymek od dawna krytykował mnie i mój wygląd. Powiedział, że nie jest zadowolony z tego, jak przytyłam. Że wyglądam staro jak na swój wiek. I że w ogóle o siebie nie dbam.
Potem zdałam sobie sprawę, że nawet nie znam tego człowieka. Nie mogłam sobie wyobrazić większego hipokryty. Te wydarzenia sprawiły, że spojrzałam na siebie z innej perspektywy. Zaczęłam nad sobą pracować i teraz staram się zrozumieć, jak chcę siebie postrzegać. I wprowadzam zmiany, które mi się podobają.
Zaczęłam tracić na wadze. Zrobiłam sobie botoks. I teraz myślę, że jedyną ważną opinią na temat mojego wyglądu jest moja własna.
O tym się mówi: Wielkanoc 2024. Ile dać na tacę
