Szkoda, że wnuki nie interesują się babcią. Nie dzwonią i nie martwią się. Pojawiają się dopiero w chwili, gdy dowiadują się, że czeka na nich testament. Doczekałam się trzech córek. Każda zdobyła wykształcenie i wyszła za mąż. Urodziły mi się wnuki.
Byłam szczęśliwą babcią, ale kiedy dowiedziałam się o rozwodzie mojej najstarszej córki, bardzo się zmartwiłam. Zdecydowałam, że nie zostawię ich w tarapatach, tylko pomogę im, jak tylko będę mogła. Miałem mieszkanie trzypokojowe. Wprowadziły się do mnie. Moja wnuczka była mądra, dobrze się uczyła, pomagała nam w pracach domowych.
Pomagałam im jak mogłam. Kiedy moja wnuczka skończyła 18 lat, moja córka a jej mama zginęła w wypadku samochodowym. Zostałyśmy same. Dwa lata później wnuczka oświadczyła mi, że wychodzi za mąż. Bałam się, że jest za młoda i że ktoś ją oszuka, ale na szczęście trafiła na porządnego mężczyznę.
Oboje bardzo mi pomagali. Robili mi zakupy, pomagali w noszeniu ciężarów, drobnych pracach domowych. Wnuczka też często przychodziła i pomagała, nie chcieli mnie zostawić samej, bo byłam już stara. Naprawdę doceniam to, co robią dla mnie.
Pozostałe wnuki nie kwapiły się do pomocy. Kiedy ich o coś prosiłam, od razu zaczęli się wykręcać, tłumacząc, że nie mają czasu. Tylko córka mojej zmarłej córki zawsze zgadzała się na pomoc. Postanowiłam jej zapisać cały swój majątek. Nie chciałam tego robić za plecami pozostałych członków mojej rodziny.
Zebrała ich wszystkich i oznajmiłam swoją decyzję. Ani córki, ani ich dzieci nie kryły oburzenia moim wyborem. Nie wiem, czemu dziwi ich mój wybór. Przypomnieli sobie o mnie, bo chcą mojego majątku.
Dobrze zrobiłam?
To też może cię zaiteresować: Z życia wzięte. Niedawno moja córka urodziła siódme dziecko. Wszystko byłoby dobrze, ale mieszkają ze mną i muszę się nimi wszystkimi opiekować
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach:Sylwia Peretti udzieliła pierwszego wywiadu po stracie syna. Padły poruszające słowa. Nie da się przejść obok nich obojętnie
