- Cóż, to znaczy nie dla nas, oczywiście, dla syna, ale mimo wszystko! To była niespodzianka, wcale się tego nie spodziewaliśmy. Wiedzieli oczywiście, że ma dodatkowe mieszkanie, które odziedziczyła. Ale nawet nie myśleli o osiedleniu się tam. Lokatorzy mieszkali tam przez wiele lat, kiedyś czesne Andrzeja płaciła pieniędzmi z dostawy, a sama z nich utrzymywała się - na emeryturę nie można przejść. No, teraz wyeksmitowała lokatorów, oddała nam klucze wraz z aktem – wprowadź się, mówi, i żyj, chcę, żeby moje wnuki od samego początku miały własny dom!
Ślub Marty i Andrzeja był bardzo skromny - panna młoda została wypuszczona na jeden dzień ze szpitala, gdzie jest pod opieką lekarską. "Kadencja" Marty jest jeszcze krótka, ale jej brzuch jest już przyzwoity: spodziewa się bliźniaków. Młodzi ludzie podpisali się w urzędzie stanu cywilnego, przyszli do restauracji - usiąść i czysto symbolicznie uczcić to wydarzenie z najbliższymi.
Gości było niewielu: teściowa, rodzice Marty, jej młodsza siostra i starszy brat Andrzej z żoną.
Od samego początku ciąży teściowa bardzo martwi się o Martę, może nawet bardziej niż jej matka i ojciec.
- „Czy tam ci nie wieje? Jest Ci zimno? Może szal? Nie zmęczona? Może coś przynieść?” - Po prostu czuję się nieswojo, że jest tak zajęta przy mnie! Marta się śmieje.
- Mówię - tak, nie jestem chora, po prostu jestem w ciąży, wszystko w porządku, dobrze się czuję. A ona - nosisz moje wnuki, nie miałam już nadziei doczekać, ze w końcu zostanę babcią! Najstarszy syn teściowej, Aleksander, ma już ponad czterdzieści lat, ale on i jego żona nie mają dzieci.
- Wszyscy stanęli na nogi, chcieli żyć dla siebie! - wzdycha teściowa. - Powiedziałam im - rodzić młodo, póki zdrowie jest! Pomogę, będę siedzieć z dziećmi tak długo, jak będzie trzeba. Nie i nie chcieli słuchać! Agata, synowa, generalnie od razu mnie wykopała - mówią, teściowa, nie kłopocz się, to nie twoja sprawa! Przestań zadawać nietaktowne pytania! Kiedy trzeba, wtedy urodzimy!
Teściowa ciężko wzdycha. „Ale nie wyszło, kiedy trzeba było… Po ślubie wzięli mieszkanie na kredyt hipoteczny, zaoszczędzili na wszystkim, spłacili w przyspieszonym tempie, syn powiedział, że nie ma mowy na urlop macierzyński, więc spłacimy nasze długi, wtedy pomyślimy o naszych dzieciach.
No dobrze, zapłacili, ale potem znowu nie było czasu dla dzieci - robili naprawy, kupowali meble, podróżowali po świecie, zarabiali na finansową "poduszkę bezpieczeństwa". A kiedy zaczęli pracować i zaczęli planować, okazało się, że nic z tego nie wyszło! Nie wiem kto dokładnie jest winny, wiem co zostało zrobione in vitro...
... Lekarze natychmiast powiedzieli Agacie i Aleksandrowi - nie trać czasu, w twoim przypadku tylko zapłodnienie in vitro. Para podjęła sześć prób - bezskutecznie. Ostatni raz próbowali w zeszłym roku, a także bezskutecznie, po czym Agata zamknęła sprawę na zawsze. Ma już czterdzieści dwa lata, jej mąż jest nawet trochę starszy.
Agata uznała, że nie warto już rodzić w tym wieku, nawet jeśli była taka możliwość. Aby w wieku pięćdziesięciu lat doprowadzić dziecko do pierwszej klasy, a sześćdziesięciolatka mieć na rękach absolwenta, kogo jeszcze trzeba uczyć i stawiać na nogi przez dziesięć lat w naszych czasach? Cóż ja nie!
- Nie trzeba było decydować o mieszkaniu zaraz po ślubie, ale o dzieciach! - teściowa podzieliła się swoimi przemyśleniami z Martą. - Zaczęliby próbować nie w wieku trzydziestu pięciu lat, ale dziesięć czy dwanaście lat wcześniej - dziecko skończyłoby już szkołę.
A mieszkanie jakoś zostałoby rozwiązane! W końcu na ulicy nikt nie mieszka, poza ostatecznymi marginesami… Należy zauważyć, że te rozmowy prowadziła z Martą teściowa jeszcze zanim dowiedziała się, że „młodsi” spodziewają się dzieci. Marta i Andrzej od dwóch lat mieszkali w wynajętym mieszkaniu, rozmawiali o ślubie i było jasne, że z nimi wszystko jest na serio.
Teściowa namawiała, by nie iść za przykładem Aleksandra i jego żony, by nie odkładać porodu na ostatnią chwilę. A potem Marta poszła do szpitala, gdzie leżała z krótkimi przerwami aż do ślubu. A po ślubie jest tak - dwa tygodnie na oddziale patologii ciąży, dwa tygodnie w domu. Lekarze są optymistami, ale ciąża jest trudna, płody mnogie, trzeba opiekować się, leżeć pod nadzorem, mówią.
Marta spełnia wszystkie zalecenia, czuje się dobrze i pewnie zmierza, jak mówią lekarze, w kierunku PDD - przewidywanej daty porodu. Wszyscy są szczęśliwi, a sytuację zaciemnia tylko jedno - podstęp starszego brata i jego żony na ślubie młodszego.
-Teściowa wygłosiła takie dobre przemówienie! - mówi Marta. - Że jesteśmy dobrą parą, jesteśmy odważnymi, że zdecydowaliśmy się na dzieciaki. A ja wręczyłam prezent - kopertę z dedykacją i kluczami. Zadzwoń, mówi, jest twój, rób tam, co chcesz i przyprowadź moje wnuki ze szpitala do swojego domu...
A potem wstaje starszy brat Aleksander. A mama mówi do nas, pamiętasz co dałeś na wesele? Komplet okularów i komplet pościeli! Całe moje życie, wszystko jest tylko dla Andrzeja - zarówno płatna nauka, jak i mieszkanie. Cóż, wszystko rozumiałem - nie mamy rodziny z Agatą, więc.
Wstali i wyszli z kawiarni... Teściowa się zdenerwowała, Marta i Andrzej też.
- Andrzej i ja chyba nie mamy z tym nic wspólnego! Marta wzdycha. „Nie pytaliśmy teściowej, nawet nie wiedzieliśmy, że zrobi coś takiego… A co za brat! Mężczyzna ma czterdzieści trzy lata, ale po prostu nie miał dość odwagi! Przedszkole... Przypomniałem sobie, co mu dali na ślub prawie dwadzieścia lat temu! Ugh…
A może Marta miała rację – starszy brat jej męża naprawdę nie zachowywał się jak mężczyzna? A może Aleksander też jest zrozumiały? Co myślisz?
To też może cię zainteresować: Niepokojąca zbieżność wizji ojca Pio i śląskiej wizjonerki. Kiedy nadejdą dni ciemności? Czy czeka nas nieuchronny koniec wszystkiego
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Irana Santor przez lata milczał o tych traumatycznych wydarzeniach. Wreszcie zdecydowała się opowiedzieć, co ją spotkało
O tym się mówi w Polsce: Zła wiadomość dla miłośników bardzo popularnej przyprawy. Sanepid wycofał partię jednej z nich. Co znaleziono w jej składzie
