Wcześnie wyszłam za mąż, urodziłam córkę, ale wiedziałam, że mój mąż mnie nie kocha. Życie z nim się nie układało, rozwiedliśmy się, gdy córka miała zaledwie 3 lata. Byłam jeszcze bardzo młoda i chciałam być blisko porządnego mężczyzny, męża, ale nie miałam szczęścia. Mieszkałam tylko z jednym mężczyzną przez trzy lata, ale zerwaliśmy.
Moja córka dorosła, wyjechała na studia do innego miasta, a kiedy otrzymała dyplom, wyszła za mąż za kolegę z roku. Facet był przebiegły i zawsze miał coś do powiedzenia. Nie lubiłam go, ale trzymałam się z dala od ich związku. Mieszkali osobno, a ja rzadko spotykałam się z zięciem.
W międzyczasie poznałam wspaniałego mężczyznę. Wszystko w nim mi odpowiadało, był idealny. Po jakimś czasie poprosił mnie o rękę. Zaczęliśmy mieszkać w moim mieszkaniu. Odziedziczyłam je wiele lat temu. Mój mąż również miał swoje mieszkanie i wynajmowaliśmy je. Pieniądze z wynajmu dzieliliśmy między moją córkę i jego syna, pomagając w ten sposób naszym dzieciom.
Pewnego dnia syn mojego męża przyszedł do nas z prośbą. Nie był w dobrych stosunkach z własną matką, a kiedy się z nią pokłócił, wyrzuciła go na ulicę. Przyszedł do nas z prośbą, aby mógł zamieszkać w mieszkaniu jego ojca, dopóki nie znajdzie mieszkania dla siebie. Oczywiście zgodziliśmy się i daliśmy mu mieszkanie.
Pewnego dnia odwiedziła nas córka z zięciem. Zawsze z mężem dobrze przyjmowaliśmy dzieci, zawsze dobrze nakrywaliśmy do stołu. Wszystkie nasze spotkania były jak święta. Ale tym razem widziałam, że moja córka była spięta, komunikowała się ze mną na siłę. Coś nie dawało jej spokoju albo była na mnie obrażona. Mój zięć też chodził i się uśmiechał, a kiedy się spotkaliśmy, nawet nie podał ręki mojemu mężowi.
Usiedliśmy przy stole i moja córka powiedziała:
- Dlaczego nie powiesz mi, mamo, że Daniel dostał mieszkanie?
Byłam oszołomiona takim stwierdzeniem, nie byłam w stanie wypowiedzieć nawet słowa. Mój mąż stanął w mojej obronie:
- Ela, my nie daliśmy mu mieszkania, tylko pozwoliliśmy mu tam mieszkać. Nie musisz o nic oskarżać mamy. To moje mieszkanie i zdecydowałem, że pozwolę mu tam zostać na jakiś czas. Nie martw się, pomogliśmy ci finansowo i nadal będziemy ci pomagać.
- Mówiłam ci, że nie jest taki głupi. Szybko sprzedadzą mieszkanie. Zostaniesz, żono bez spadku — powiedział zięć ze złością w każdym słowie. Jego wzrok skupił się na mnie, do tego stopnia, że poczułam się zażenowana.
Ależ wybuchła afera. Zięć powiedział mi wszystko, co myślał. Nazwał mnie głupią, zdzirowatą kobietą. Zwrócił uwagę, że mój obecny mąż nie był moim ostatnim mężem. Mój mąż stanął w mojej obronie najlepiej, jak potrafił, próbował wypchnąć zięcia za drzwi, ale ten nadal mówił nieprzyjemne rzeczy.
Moja córka siedziała w milczeniu. Potem powiedziała cicho:
- Tak, z powodu twojego małżeństwa jestem spychana do tyłu w kolejce do dziedziczenia. Podzielimy mieszkanie, zanim zostanę z pustym miejscem. Teraz Daniel sprzeda mieszkanie, weźmie pieniądze, a ja zamieszkam w wynajętym mieszkaniu i będę tam mieszkać przez całe życie.
W każdym razie, kiedy powiedziała, że nie ma już matki, wyszli, a ja zostałam z poczuciem zdrady. Ale po nocy spędzonej na rozmyślaniu o sytuacji, postanowiłam dać córce czas na ochłonięcie...
Nie przegap: Z życia wzięte. "Lepiej zatrudnić nianię, niż płacić za wakacje teściowej": Teraz już to wiem
