Mój mąż kocha mnie za to i mam nadzieję, że mój syn pokocha mnie za to w przyszłości, kiedy dorośnie. Musisz częściej mówić prawdę, nawet prosto w twarz. Tak właśnie komunikuję się z moim mężem.
Nie mam wielu przyjaciół, ale wszyscy zostali przetestowani po stokroć. Są, jak to mówią, niezawodni i godni zaufania! Ale moja teściowa w ogóle nie rozumie takiej postawy. Uważa, że między nami powinna być jakaś hierarchia, bo ona jest starsza. Powiedziałam jej, że nie jestem wobec niej lekceważąca. Po prostu nie mogę milczeć, gdy ktoś zaczyna coś upiększać lub pomijać, taka już jestem, "spróbuj to zaakceptować"!
Jednak jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek uzyskam od niej zrozumienie. To staroświecka osoba, która ma w głowie jedno: najważniejsze, żeby ludzie nie patrzyli na nią śmiesznie. Tylko kiedy muszę się jakoś porozumieć z teściową, mąż czasem próbuje mnie uciszyć. Rozumiem powody, rozumiem jego uczucia, ale nie jestem niegrzeczna, po prostu wyrażam swoje myśli.
Mieliśmy jeden przypadek. Moja teściowa ciągle do nas przychodziła i próbowała dać nam nauczkę. Zwłaszcza mnie, bo w jej oczach synowa nie może być normalną gospodynią domową. Musi mieć czas na pracę zawodową, a potem zajmować się domem, opiekować się dzieckiem i tak dalej. Rozumiem, że ta idealna synowa musi też poświęcić sen. Ale to trochę długa historia. Wzięłam to na siebie i zaczęłam opowiadać jej różne mądrości i życiowe triki, które znalazłam w Internecie. O tym, jak lepiej prać, gotować, szyć i tak dalej.
Patrzę na nią, a jej szczęka opada. Słucha moich opowieści i po prostu nie może uwierzyć w to, co słyszy. Nawiasem mówiąc, nigdy, nawet za milion lat, nie użyłabym żarówki do cerowania skarpet mojego męża ani nie przechowywałabym surowych kości i resztek warzyw w zamrażarce na przyszły rosół.
To wszystko wydaje się zbyt głupie i nieprzystające do normalnego życia. Moja teściowa natomiast uwielbia i docenia takie chwile. Ale ona w ogóle nie umie korzystać z internetu. Ogólnie rzecz biorąc, słuchała mnie, słuchała i oczy jej rosły. A potem powiedziała, że mogę być naprawdę dobra w sprzątaniu. I diabeł pociągnął mnie, żebym od razu powiedziała jej prawdę. Że te wszystkie rady to nic innego jak żart.
Wydawało się, że nie ma powodu, by się obrażać. Znała mój charakter od dawna, wiedziała, że nie chcę nikogo skrzywdzić. Cóż, po prostu wyszła. Nie przychodzi. Najwyraźniej ma jakieś sprawy do załatwienia, albo przeniosła się do siostry swojego męża z cudownymi radami.
Mój mąż postanowił pojechać do swojej matki, a naszemu synowi wypadł ząb i stał się bardzo zabawny. Nie przeszkadzało mi to, więc wsiedliśmy do samochodu i pojechaliśmy. To była niespodzianka, że tak powiem. Kto wiedział, że nie będziemy tam mile widziani? Moja teściowa była w domu, a rodzina jej córki również przyjechała w odwiedziny. Wszyscy byli bardzo mili, ładnie ubrani, pachnący. A my, jakbyśmy też się przygotowali, po prostu nie spodziewaliśmy się, że przyjdzie tyle osób.
Mój mąż próbował żartować, mówiąc, że powinniśmy iść do sąsiadów po krzesła. Ale moja teściowa nikogo nie słuchała. Siedziała z naszym synem w ramionach przez jakieś pięć minut, po czym dała mu trochę czekolady i gestem zaprosiła mnie do innego pokoju. I tam, twarzą w twarz, patrząc mi prosto w oczy, powiedziała, że powinniśmy wrócić innego dnia tygodnia. Nie spodziewała się tylu gości.
W każdym razie musimy iść. I faktycznie powiedziałam to wszystko mojemu mężowi. Kwadrans później jechaliśmy samochodem do domu. W milczeniu, patrząc tylko na drzewa wokół drogi. Nie rozumiem, jak kobieta może wyrzucić syna i wnuka z własnego mieszkania. W ogóle jej nie rozumiem, mojej teściowej. Obraziłam ją, a ona odbiła to sobie na całej naszej rodzinie.
O tym się mówi: Adam Małysz w nowej roli. Jak radzi sobie jako prowadzący DDTVN
