Wydawało się, że jesteśmy szczęśliwym małżeństwem, choć nie mieszkaliśmy razem przez długi czas. Mój mąż mnie opuścił. Zabrał cały nasz dobytek do swojego domu i po prostu od nas uciekł. Zostałam sama w wynajętym mieszkaniu z półroczną córeczką. Nie wiem jak, ale teściowa, dowiedziawszy się o tym pierwsza, przyszła do mojego mieszkania.
Próbowałam odmówić - czułam się bardzo nieswojo. Nie byłam związana z teściową. Żadne z nas nie usłyszało od drugiego ani jednego miłego słowa. A jednak, kiedy tylko dowiedziała się o mojej sytuacji, matka mojego męża wyciągnęła do mnie pomocną dłoń. Nawet moja własna mama stwierdziła, że w jej domu nie ma już miejsca dla mnie i mojej córki.
"Dziękuję. Będę ci wdzięczna do końca życia" – ledwo byłam w stanie wykrztusić z siebie choćby jedno zdanie.
Pierwszy raz w życiu powiedziałam z głębi serca „dziękuję” mojej teściowej. W tamtym momencie była jedyną osobą, na którą mogłam liczyć. Wzięła moją córkę w ramiona i powiedziała "Chodźmy, piękna. Pozwól mamie zebrać swoje rzeczy, a my nie będziemy jej przeszkadzać. Zamierzasz mieszkać ze swoją babcią? Oczywiście, że tak. Babcia będzie Ci opowiadać bajki na dobranoc, pójdzie z Tobą na spacer, zaplecie Ci puszyste warkoczyki".
Słuchając delikatnych słów teściowej, nie mogłam uwierzyć własnym uszom. Zawsze mówiła, że to dziecko nie będzie jej wnukiem i nigdy się do niego nie zbliży. Szybko spakowałam wszystkie rzeczy, które były w mieszkaniu i jeszcze tego samego wieczoru przeprowadziliśmy się do domu teściowej.
Teściowa zwolniła dla nas swój największy pokój, a sama przeprowadziła się do małego. Zamrugałem oczami ze zdziwienia. Zwyczajnie się tego nie spodziewałam.
"Dziecko potrzebuje przestrzeni, wkrótce zacznie raczkować po całym mieszkaniu i potrzebuję dużo miejsca, w przeciwieństwie do mnie" - powiedziała teściowa bezbłędnie odgadując moje myśli. "Usiądź, obiad będzie za godzinę".
Przytuliła mnie. "No to idź spać kochanie, nie warto. Mężczyźni – wszyscy tacy są, nie można na nich polegać" - powiedziala. "Ja sama wychowywałam mojego syna samotnie. Jego ojciec zostawił mnie i dziecko, gdy Mikołaj miał zaledwie dziewięć miesięcy. Nie pozwolę, żeby moja wnuczka dorastała w taki sam sposób".
Laura poszła otworzyć drzwi.
"Mamo, miło cię widzieć. To jest Natalia" - usłyszałam głos mojego byłego męża. "Mamo, chcemy Cię prosić, abyś pozwoliła nam zamieszkać u Ciebie przez sześć miesięcy. W tej chwili nie radzę sobie zbyt dobrze w pracy, nie możemy już wynajmować mieszkania, musimy trochę odłożyć".
Słysząc jego słowa, zaczęłam się martwić, że teraz teściowa ich wypuści i poprosi mnie i córkę o opuszczenie mieszkania. Łzy natychmiast napłynęły mi do oczu, gdy tylko pomyślałam o takiej rzeczy.
"Wynoście się stąd oboje, opuśćcie moje mieszkanie!" - warknęła Laura. "Nie wstyd ci przychodzić do mnie po tym, jak zostawiłeś swoją córkę i żonę bez środków do życia?! Tak, jak ty nie miałeś skrupułów, tak i ja nie zamierzam ich mieć! A ty, Natalio, przemyśl uważnie swój wybór, bo nie daj Boże, zostaniesz sama bez grosza w kieszeni".
Mam bardzo dobrego męża, który kocha moją córkę jak własną. Na moim ślubie moja teściowa zajęła honorowe miejsce jako matka panny młodej. Moja córka chodzi już do szkoły, a wkrótce na świat przyjdzie mój młodszy syn. Laura z niecierpliwością czeka na narodziny wnuka. Mówi, że już bardzo go kocha.
Życzę mojej teściowej zdrowia i szczęścia. Nie wyobrażam sobie, że mogłoby jej zabraknąć w moim życiu.
To też może cię zainteresować: Z życia wzięte. "Wróciłam do byłego męża po 10 latach": Myślałam, że się pobierzemy, a on nadał mi status kochanki
Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Bramkarz Łukasz Skorupski na ustach całej Europy. Wygłosił apel do Polaków
O tym się mówi: Agata Kornhauser-Duda wzbudziła sensację na całym świecie. Wszystko podczas wizyty w Chinach
