Nie polubiłam go od pierwszej chwili. Pracował jako stróż. Przyszedł do naszego domu z dwiema walizkami, ale od razu zaczął mną rządzić i mnie wychowywać.
Jest obrzydliwym typem. Nie wiem, co moja matka w nim widzi. Jego pensja jest nędzna, a swojej byłej żonie płaci grosze. Nigdy się z nim nie dogadywałam.
Na początku milczałam, ale potem zaczęłam się z nim kłócić. Po ukończeniu szkoły dostałam się na studia medyczne za stypendium. Od dzieciństwa marzyłam o zostaniu lekarzem. Staram się dobrze uczyć, chociaż szkoła medyczna jest dość trudna.
Pół roku temu ten facet zaczął mi robić wyrzuty, że siedzę im na karku: "Jesteś dorosła, a siedzisz na karku swojej matki, nie musimy cię utrzymywać, karmimy cię, ubieramy; nawiasem mówiąc, ja już pracowałem w twoim wieku".
Zaczął robić mi wyrzuty, że nie przynoszę pieniędzy do domu. Według niego powinnam znaleźć pracę, pomóc im, bo nie ma wystarczająco dużo pieniędzy.
Najgorsze jest to, że moja mama go wspiera, mówi, że on ma rację, próbuje mnie edukować, sprowadzić na dobrą drogę. Moja mama powiedziała do mnie: "Mogłabyś zatrudnić się na pół etatu, ciężko nam cię utrzymać, nie jesteśmy żelazną rodziną".
Dwa dni temu wieczorem ten facet powiedział, że dorosłe dzieci powinny mieszkać oddzielnie od rodziców. Byłam zaskoczona i spojrzałam na mamę. Milczała, co oznaczało, że się z nim zgadza.
Poszłam do swojego pokoju. Następnego dnia mama zaczęła mówić o wczorajszym dniu: "Jest mi bardzo ciężko, stoję przed wyborem. Ciągle się kłócimy. Robisz sceny i nie potrafisz trzymać języka za zębami. Chcę żyć w pokoju. On ma rację, jesteś dorosła i powinnaś mieszkać osobno. Masz miesiąc na znalezienie mieszkania i wyprowadzkę".
Byłam w szoku. Nigdy nie sądziłam, że moja matka postanowi się mnie pozbyć. Nigdy jej tego nie wybaczę...
