Przeżyliśmy razem ponad dwadzieścia lat. Myślałam, że znam go na wylot, że jesteśmy jednym sercem. Ale pewnego dnia odkryłam prawdę – inną kobietę, ich wspólne zdjęcia, wiadomości, które wbijały nóż w moje serce.

– Marek… to twoja kochanka? – zapytałam drżącym głosem, pokazując telefon.

– Daj spokój, przesadzasz… – wymamrotał, ale jego oczy mówiły wszystko.

Kiedy zrozumiałam, że to nie chwilowy kaprys, tylko zdrada z premedytacją, w moim wnętrzu coś pękło. Nie chciałam już walczyć o nas. Złożyłam pozew o rozwód.

Marek w sądzie grał rolę ofiary. Rozpowiadał, że to on był poszkodowany, że ja niby wszystko wydaję, że on utrzymywał dom. Do tego próbował odebrać mi połowę oszczędności, mieszkanie i jeszcze alimenty.

– Skoro już tak, to ja cię puszczę z torbami – wysyczał któregoś dnia. – Zobaczysz, że bez mojej kasy nie przeżyjesz.

Siedziałam wtedy spokojnie, ale w środku palił mnie ogień. On myślał, że jestem słaba, że dam się oszukać. Nie wiedział, że miałam dowody – faktury, konta, nagrania rozmów, nawet świadków.

Na sali sądowej patrzyłam mu prosto w oczy. Jego adwokat opowiadał o mojej rzekomej rozrzutności, a ja podałam segregator dokumentów.

– Wysoki Sądzie – powiedziałam drżącym, ale stanowczym głosem – to ja przez lata płaciłam rachunki, ja odkładałam pieniądze na wspólnym koncie, a Marek… Marek finansował wyjazdy z kochanką.

Marek zbladł. Zaczęły wychodzić na jaw przelewy, zdjęcia z luksusowych hoteli, rachunki z restauracji. Sala ucichła.

– Panie Marku – zwrócił się sędzia – wygląda na to, że to pan żył na koszt żony.

Rozwód zakończył się inaczej, niż planował Marek. Zamiast zabrać mi mieszkanie i oszczędności, sąd przyznał mi większość majątku. On został praktycznie z niczym.

Kiedy wychodziliśmy z sądu, zatrzymał mnie na korytarzu.

– Myślałaś, że wygrałaś? – syknął. – Jeszcze będziesz żałować.

Spojrzałam na niego spokojnie.

– Nie, Marek. To ty już przegrałeś. Nie tylko pieniądze. Straciłeś mnie, rodzinę i własną twarz.

Dziś Marek mieszka w wynajmowanej kawalerce, a ja w naszym dawnym domu. On myślał, że mnie zniszczy, że zostawi mnie z niczym. A to ja puściłam go z torbami.

I wiem jedno – największą zemstą nie są pieniądze. Największą zemstą jest świadomość, że ten, kto zdradza i kłamie, na końcu zawsze zostaje sam.

To też może cię zainteresować: Spora wpadka w "Milionerach". Zawodnik z trudem wybrnął z opresji

Zobacz, o czym jeszcze pisaliśmy w ostatnich dniach: Karol Nawrocki podzielił się zdjęciami ze spotkań z europejskimi przywódcami. Internauci zwrócili uwagę na jedno